Kussenoorlog

Kussenoorlog, dat was een spel wat iedereen wel kent, denk ik, of waren wij vroeger de enige boefjes die zoiets verzonnen. Dat kan ik bijna niet geloven, er zullen vast wel meer ondeugende kinderen zijn geweest. Naar bed en meteen slapen, dat was bij ons maar zeer zelden. We hadden tenslotte niet voor niets op de lagere school het kinderversje van juffrouw van Minnen geleerd : O, zomer, o, zomer, wat geef je ons veel pret. ´k Speel hele dagen en ´s nachts nog wat in bed. Juffrouw van Minnen was in onze ogen stokoud, ze had immers onze papa ook les gegeven, nu dan moest je wel hoogbejaard zijn. Maar het gevecht met kussens was echt zo geweldig om te doen, vooral omdat we met vijf zussen op één slaapkamer sliepen. De kamer was ons oorlogsterrein en met z´n tweeën stonden we te springen op een tweepersoonsbed, waardoor het evenwicht moeilijk te bewaren was. Weldra vlogen de kussens heen en weer door de slaapkamer en dan gebeurde het gedurig dat we met een bons op de vloer terecht kwamen. Een roep onder aan de trap van vader of moeder bracht ons even in de werkelijkheid terug. Rustig jongens, zeiden we dan tegen elkaar en zonder enig lawaai gooiden we de kussens naar elkaar, veel te saai natuurlijk naar onze zin. Op een avond ging het goed mis . Het oorlogje spelen was in volle gang, het ging er heftig aan toe en we dachten er niet aan dat we rustig moesten spelen. Opeens hoorden we beneden een klap en glasgerinkel. We grepen ieder snel ons eigen kussen en doken onder de dekens. Daar kwam moeder de trap opgerend, we lagen te beven op bed, de deur ging open en een boze moeder vertelde ons dat we het voor elkaar hadden, hoor. Verschrikt gluurden we over de rand van het laken naar moeder. Jullie zijn bedankt, zei ze, beneden is de lamp van het plafond gevallen. Daar waren we toch wel erg beduusd over. Het spel was uit, geen kussen vloog er meer door de kamer en nog nooit zijn we zo stilletjes gaan slapen, als na die reprimande van moeder. Straf gaf ze eigenlijk nooit, we waren al gedwee na een vermanend woord. Nou ja, nu denk ik, het kwam door het kinderversje van juffrouw van Minnen. Ze had ons moeten leren : O, bolder, o, bolder, de lamp komt van de zolder.